Park

-Nie mam łaskotek. - powiedział, znów przechylając szalę na swoją korzyść i przewracając Lilian na plecy.
-Nie wygrasz ze mną, wyszłaś z wprawy. - uśmiechnął się.

Lilian zrobiła naburmuszoną mine.
-Kiedyś miałes łąskotki! To oszustwo!
Krzykneła oburzona i szybkim ruchem obieła go szyje ramieniem i zaczeła czochrać jego włosy.
- Ja wyszłam z wprawy?! Ja ci pokaże!

-Pokój! - krzyknął Jace - Rozejm!
Jedi próbował się wyrwać z uścisku, jednak na próżno. Dopiero gdy Lilian chciała przestać, szybkim ruchem znów przewrócił ją na plecy i przytrzymał w tej pozycji.
-I co ja mam z tobą teraz zrobić? - zapytał.

Lilian uśmiechneła się pod nosem.
- Hymmmm... A cóż możesz zrobic? Puścić?
Zapytałą cały czas się uśmiechając, leżała spokojnie i nie wyrywała się, tylko przyglądała z zaciekawiniem chłopakowi.
- I tak przegrałeś... Pierwszy chciałeś sie poddać!
Powiedziała przemądrzałym tonem i pokazała mu język.

-Nie słyszałaś nigdy o zmyleniu przeciwnika? - zażartował.
Puścił ją i z powrotem oparł się o drzewo, odgarniając włosy z czoła.
-Taaak, zdecydowanie mi tego brakowało. - powiedział z uśmiechem.

Lilian cały czas leżała wyciągnięta na trawie i spoglądałą w niebo, na jej ustach malował się błogi uśmiech. Dziewczyna dmuchneła strając się pozbyć z twarzy kosmyków jasnych włosów, lecz nie udało jej się to sbytnio. Nie zwarzając na to dalej leżała na ziemi, bez ruchu.
- Fajnie że jesteśmy tu razem... Może i tamte czasy już nie wrócą ale dobrze jest mieć przy sobie bliskich ludzi...
Powiedziała cicho, lecz Jace świetnie ją słyszał.

-Pewnie masz rację. - powiedział Jedi. - Pożyjemy, zobaczymy. Jeszcze sporo czasu przed nami, sporo wyzwań. I zabawy.
Jace zaśmiał się, patrząc na Lilian.
-Tylko nie zaśnij, bo cię okradną.

- No co ty przez te kilka lat nabawiłeś się skłonności kleptomańskich?
Zapytała i zaśmiała się. Uniosła się na łokciach i wystawiła twarz do słońca.
- Masz złe podejście Jace... Nie ma żadnego "pożyjemy zobaczymy" po prostu bedzie ok i już...
Uśmiechneła sie wstając i po chwili usiadła obok niego.
- Nie ma to jak byc optymistą...

-Cóż, moj optymizm zniknął już dawno temu. - uśmiechnął się krzywo. - A przynajmniej został poza orbitą Yavina IV.
Jace ziewnął.
-Chyba to jednak ja prędzej zasnę. - zaśmiał się.

Dziewczyna znów złapała go w swój żelazny uścisk z pozoru drobnych ramion.
- Ja ci dam... Zazraz ten optyzmiz odzyszkasz!
Powiedziała zaczynając znów robić mu szope na głowie. Po chwili przestała i nie puszczając chłopaka spojrzała w niebo.
- Może byśmy kiedyś wybrali się gdzieś na przechadźke... Pamiętasz te wędrówki za czasów nauki, kiedy robilismy se wycieczki po dżungli itp... Fajnie było odkrywać nowe miejsca...

Jace zastanowił się przez chwilę, poprawiajac w międzyczasie włosy.
-Cóż, pomysł ciekawy. Ale raczej nie teraz, trzeba zająć się administracją akademii. Już pojutrze rozpoczęcie nauk... - powiedział, sprowadzając Lilian na ziemię.
-Cóż, innym razem. Tymczasem lepiej zajmę się papierkową robotą. - rzekł, wstając.
-Do zobaczenia.
<z tematu>