Tatooine

Statek zmierzał na planete juz od dłuższego czasu,Revan siedział samotnie w niewielkim pomieszczeniu przyglądajać się gwiazdom,gniew i smutek ogarniał jego serce.Za kilka godzin miał sie spotkac z oprawcami całego wydażenia i odbić planete spod łapsk Piratów.
-Ile to już lat ojcze....
Spojrzał na małe zdjęcie które miał ukryte wewnętrznej kieszeni szaty,droid pilotował statek...nie wiedzial co dzieje się z Lilian,jego myśli były skupionie na panowaniu nad samym sobą.

Lilian siedziała przy sterach spogladając w oka i obserwójąc gwiazdy. Nie poszła do Revena chociaż ja korciło wiedziała że teraz chce byc sam i przemyślec wiele rzeczy. Odetchneła cicho i wpatrzyła się w przestrzeń kosmiczną. Ja samą zaczął ograniac niepokojuj o jej ojca. Skoro piraci zaczeli terroryzowac planete on tez jest w niebezpieczeństwie. Pokręciła nieznacznie głowa jakby chciała odgonić te myśli. *Musze działać dla dobra ogólu nie z osobistych strachu o ojca...* Skarciła sie w duchu.

Usłyszała dźwięk otwieranych drzwi,i do sterowni wszedł Revan siadająć obok niej ze zdjętym kapturem wyglądał juz spokojnie,był już opanowany.
-Musimy uratowac twojego ojca
Powiedział do niej jakby czytał jej myśli.

- Musimy uratować mieszkańców Tatooin...
Poprawiła go spoglądając na niego uwarznie.
- Wiem że to trudne ale nie możmy podchodzić do tego w tak osobisty sposób...
Powiedziała spokojnie, lecz jej dłonie zaciskały się nerwowo na oparciu fotela.

-OSOBISTY!! GDYBYM OSOBIŚCIE DO TEGO POTRZEDŁ ZABIŁ BYM WSZYSTKO CO CHODZI NA TEJ PLANECIE!!
Krzyknał na nią...teraz dziewczyna zrozumiała co miał na myśli kiedyś ich nauczyciel mówiąc Wulkan Emocji

Lilian zmarszczyła nieznacznie brwi.
- Uspokój się Reven... esteś rycerzem Jedi nie zapominaj o tym, a jedi nie powinien pozwalać by zawładneły nim emocjie... Ja i mieszkańcy Tatooin nie jesteśmy winni śmierci twojego ojca, ani innych ofiar piratów...
Powiedziała delikatnym lecz stanowczym głosem spoglądając mu w oczy.

-Masz,racje...wybacz.
Uspokoił się i zaczał patrzeć w gwiazdy,przyglądał się nim i powiększającej sie sylwetce Tatooin.W głowie miał mętlik,ale opanował się i lekko uśmiechnał do dziewczyny.
-Znasz juz jakis nowych uczniów?
Chciał jak najszybciej zmienić temat.

- Shay... Dziewczyne która sprowadziłam do akademii z Tatooin i spotkałam jakiegoś chłopaka... Nie zapytałąm sie o imię... Narwaniec jakiś...
Powiedziałą opierając głowe na szybie i spoglądając na zblirzającą się dobrze znaną planete. *Znowu w domu...*Pomyslała i odetchnełą cicho.

-Miło,ciekawo kogo przydzielą nam.
Spytał spokojnie lekko uśmiechnięty bawiąc się rękoma ,a dokłądnie medalionem.Był juz znowu spokojny jak wcześniej.

Lilian tylko nieznacznie kiwneła głową spoglądając na coraz bardziej zblirzającą sie planete.
- Wiesz wychiowanie dzieciaków na dobrych jedi to duża odpowiedzialność , mam nadzieje że podołamy...
Powiedziała cicho.

-Podołamy nie bój sie...gorzej jak nam Padawanów przydzielą.
Odpowiedział spokojnie bawiąc się nową lancą która wręczyłą mu rada przed odlotem.

- Cz ja wiem? Padawan bedzie tylko jeden a tak urzeramy sie z całą ta zgrają... Już po Shay wiem że nieźle bedą szaleć...
Powiedziała i uśmiechnełą się lekko.
- Chyba się starzeje...

-...jestem od ciebie starszy o prawie 4 lata więc nie mów mi kto tu sie starzeje ok??
Powiedział spokojnie bawiac sie lancą i przyglądając się jej.

- No tak... Zapomniałam to ty i Jace jesteście starymi prykami...
Powiedział i uśmiechneła się wrednie, zaczeła obracać w dłoni nieuaktywniony miecz.
- Cholera nie moge przed walką usiedzieć w miejscu...
Powiedziałą cicho powarzniejąc i dotkneła swojego karku, to był taki dziwny odruch dziewczyny, którego nawet Reven czy Jace nie rozumieli.

Racen zaczał strzelać z karku,a dzwięk panoszył się po całym statku.
-Ciekawe...kto by sie chciał mojego stylu uczyć.
Zaśmiał się spokojnie,bawiac sie dalej mieczem.

- Napewno wiel narwanych chłopców...
Mrukneła cały cas trzymając sie za kark. Spojrzała w stronę planety.
- Nie długo bedziemy lądować...
Poiedziała cicho wstając i zakładając obszerny kremowy płaszcz. Przypieła do pasa miecz i poprawiła drugi. Po czym zasłoniła utsa i nos białym szalem. Zarzuciła kaptur i na powrót usiadła zapinając pasy.

Statek wylądował niedaleko Mos Eisley,chłopak od razu wyszedł z niego i zaczał iśc w stronę miasta jak najszybciej miejąc nadzieje że uratuje jak najwięcej ludzi.
-Lilian,pośpiesz się.
Powiedział idąc bardzo szybko w czarnej szacie.

Lilian porzadniej naciągneła kaptur i pospiesznie dogoniła chłopaka.
- Reven... Spokojnie...
Powiedziała cicho mróżąc oczy przez wiatr, który w najlepsze hulał w okół nich. Dziewczyna przyspieszyła zaciskajac pięści. Wiedziała że musi być opanowana ale zaczynała sie lekko denerwować zblirzającą walką. *Tylko spokojnie...* Myślała gorączkowo.

Nagle przed nimi wyłoniła się mała wioska,jakaś kilometr od Mos Eisley.Revan zaczał powoli schodzić z górki w jej stronę,czuc było od niego spokój,co było dla niej dziwne.Pierwszy raz widziała go w tak spokojnym stanie.

Dziewczyna pospieszyła za nim przygladając się wiosce. Znała ją doskonale, bo przecież tutaj się urodziła. Przełkneła śline i przyspieszyła nawet nie zdając sobie z tego sprawy, prawie biegła. *Prosze... prosz niech nic mus się nie stanie...*Myślała cały czas patrząc na wioske.

Chłopak zatrzymał się na środku wioski i wszedl do jakiegoś domu.
-UCIEKAJ Z MOJEGO DOMU!
Krzyknął starszy mężczyzna trzymający w dłoniach jakis ostry przedmiot,Revan stał i patrzył na niego spokojnie...nie wyglądał na pirata.

- Tato!
Lilian wbiegła do domu za Revenem i spojrzała na starca. Nie widziała go już troche, gdy ostatni raz tu była by zabrać Shay nie mogła się z nim spotkać. Nie mogła uwierzyć jak bardzo się zestarzał.
- Tato, wszystko w porzadku, to mój przyjaciel... Mamy za zadanie pozbyć się piratów...
Powiedziałą czując jak kamień spada jej z serca.

-To...ja zostawie was samych
Powiedział wychodząc Revan,czekał na dworze.W tedy zobaczył to co sie wydarzyło w wiosce,wszedł do zniszczonego domu w którym walały sie martwe ciała.Oddychał spokojnie,czekał na odpowiednia chwile by zabic ich wszystkich.

Lilian przez chwilę porozamawiała z ojcem, jednak wiedziała że nie może długo z nim siedzieć. Po chwili staneła obok Revena.
- Dobradorwijmy tych zwyrodnialców...
Powiedziała cicho zaciskając dłonie na obu mieczach.

-Dobrze...mam plan,ale musisz mu sie podporządkować.
Powiedział spokojnie przyglądając jej sie,z uśmiechem kobieta znała ten uśmiech.Zawsze go miał jak wymyślił jakis chytry plan.