Salon główny

Revan leżał w salonie na czymś co przypominało kanape,w dłoniach trzymał dokumenty którymi miał się zając.
-Ta robota mnie wykończy prędzej czy później.
Ziewnął głośno szukając swoje środka kofeinowego.

Westchnęła cicho wchodząc do salonu... T cisza była miłą odmianą po zamęcie panującym wszędzie w akademii, a w chwilach takich jak ta, tęskniła do rodzinnych stron...
Nie spodziewała się tu nikogo spotkać, nie o tej porze, dlatego gdy tylko jej wzrok padł na Revan'a, zamarła w bezruchu i pochyliła głowę, spuszczając przy tym wzrok...
-Dzień dobry...
Mruknęła nieznacznie...

Chłopak wyprostował sie i rozejrzał,w sali nikogo nie było więć jednak mówiłą do niego.
-Dobry
Nagle spojrzał na nia jak pochyliła głowe "Co za wychowanie" pomyślał spokojnie.
-Co cie sprowadza to najbardziej niekulturalnego i niewychowanego mistrza w Akademi.
Uśmeichnał się wyjmując pijąc kofeine.

-Proszę mi wybaczyć, jednak nie szukałam bynajmniej pana, tylko... Spokojnego i w miarę zacisznego miejsca...
Odpowiedziała z uprzejmym uśmiechem nie ruszając się nawet o krok. W końcu to ona naruszyła jego spokój...

-O...
Chłopak zrobił mine w stylu "Co to ma być?!",po czym podszedł do niej i zaczał jej się przyglądać.
-Interesujący z ciebie człek,mały kolego.
Uśmiechnał sie do niej spokojnie.

-Z biologicznego punktu widzenia, jestem raczej koleżanką...
Odpowiedziała lekko rozbawiona, po czym natychmiast uprzejmie pochyliła głowę.
-Nie miałam naturalnie na myśli poprawiania pana w jakikolwiek sposób... Ale w jakim sensie interesujący ze mnie człowiek?

-W życiu nie widziałem kogos tak...tak...poważnego na swój wiek.
Powiedział drapiać sie po karku,po czym zastanawiał sie czy pierwsze zdanie które powiedziała było dla nieog obraźliwe czy nie.Nagle położy jej dłoń na głowie i poczochrał jej włosy.
-Ja sie za takie rzeczy nie obrażam,już sie przyzwyczaiłem.
Uśmiechnał się glupi.

-To raczej tylko... Wyuczona postawa, nazywana czasem wychowaniem... Nie zawsze bywam poważna.
Odpowiedziała zaskoczona ruchem nauczyciela a tym bardziej poczochraniem przez niego jej nienagannie ułożonych włosów.
-Ja naprawdę nie chciałam pana urazić...

-Nie uraziłaś mnie,drogi uczniu.
Ziewnał głośno,po czym na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech,w którym widać było nutke szaleństwa.
-Chyba znalazłem sobie przyszłego padawana.
Oczy mu się zaświeciły,a wszystkie podłę rzeczy jakie robił Lilian mógł teraz wykorzystać na niej.

-Że co roszę?
Spytała zaskoczona i uniosła do góry brwi. cofnęła się o krok i z lekkim uśmiechem pokręciła głową.
-Tak wiec przepraszam, ze panu przeszkodziłam, ale chyba powinnam się udać do siebie...
Mruknęła zakrywając zaskoczenie serdecznym uśmiechem.

-Nie...ty zostaniesz tutaj.
Uśmiechnał się podle,wyciagajac napój kofeinowy i wręczajac go jej w dłonie i biorąc pod ręke.
-Czas wprowadzić cie w prawdziwe życie szkoły,mój uczniu.
Pstryknął palcami,nadszedł czas by wszystkie tricki z młodości miał przekazać nowemu pokoleniu.

-Mmm... Przepraszam, ale... Nie powinnam pić kofeiny... Chyba xD
Odpowiedziała oddając napój mistrzowi, a przynajmniej próbując go oddać...
-A poza tym, pracował pan, wiec chyba nie powinnam przeszkadzać...

-Jaka tam prac,pij młoda dziewczyno.
Puścił jej oko,z nie znikającym usmiechem.
-Więc zacznijmy od tego skąd jesteś i jak masz na imie.
Powiedział wypijając jednym łykiem nową buteleczke,czekał tylko aż dziewczyna wypije swoja.

-Marion Shao See...
wydukała zaglądając z niepokojem do butelki. W końcu skusiła się i upiła łyka. Po chwili uśmiechnęła się tylko.
-Urodziłam się na Seylott...

-No widzisz juz sie dagadujemy.
Powiedzial zadowolony i rozsiadł się na kanapie.
-Ile czasu jesteś juz w Akademi?
Spytał drapiać się po karku,wiedząc ze będzie miał kolejna młodszą siostre którą będzie sie mógł opiekować i przekazać swoje nauki.

-W zasadzie krótko, przybyłam tu całkiem niedawno choć już na początku straciłam rachubę czasu...
Westchnęła cicho. Nie mogła się przecież przyznać do tego, że brak jej rodzinnego domu, ojca i matki, tego ciągłego ruchu na salonach...

-Ale trzeba przyznać...
Zaczał jej się przyglądać,co wyglądało dośc komicznie.
-Dziana dziewczynka z ciebie jest...wszystko...takie...piękne...
Uśmiechnał się,i przymknał oczy.
-Podkreśla twój biust i talie nic dziwnego ze sie młodzież za tobą ogląda.
Powiedział spokojnie.

Właśnie piła kolejny łyk napoju, gdy nauczyciel zaczął swoje gadanie. Zakrztusiła się i podniosła zaskoczona spojrzenie na Revana...
-Proszę pana... ale kiedy... O czym pan mówi?! oO

-Ha mam cie.
Powiedział z uśmeichem na twarzy i zaklaskał.
-Widzisz lubie pomęczyć ludzi.
Zaśmiał się,i spojrzał w sufit.
-A ja cie nauczie,jak życ w tej ponurej Akademi...pełna piersia.
Uśmiechnał sie złośliwie do dziewczyne,po czym spojrzal na jej napój."No zaczyna pić...już lepiek" pomyślał zadowolony

-Ale ja w zasadzie chyba tego z całym szacunkiem nie potrzebuję...
Mruknęła zbita z tropu. Teraz jednak przynajmniej wiedziała że nauczyciel lubił sobie stroić z niej żarty, więc nie powinna brać wszystkiego co mówi na poważnie...

-Ale piersi i tak masz zgrabne jak na swój wiek.
Uśmiechnał się,i przyjrzał sie im.
-Bardziej jej wyeksponuj to wyrwiesz napewno jakiegoś chłopaka jeszcze tego samego dnia.
Wział głęboko powietrze.
-Ale wracająć do Akademii,czy chciałąbys sie nauczyć najdoskonalszego stylu walki?
Spytał podnosząc jedną brew.

-Ja... Ja nie wiem w sumie czego chcę. To że tu będę, decyzję podjął mój ojciec i Jedi który gościł u mojego dziadka. Dlatego sama nie wiem...
Zerknęła na niego, starając się zignorować jego wypowiedź na temat jej biustu.
-A poza tym, po co mi chłopak za przeproszeniem? Jeśli rodzice rozkażą mi wyjść za mąż, znajdą zapewne kogoś odpowiedniego...

Chłopak zrobił minę,pod którą ukrywał chęć roześmiania się.
-Ty...naprawdę wyjdziesz za mąż...jak ci rodzice rozkażą??
Spytał po czym zaczał sie głośno śmiać,a śmiech roznosił się po całej sali.
-No nie wiarygodne...Nie wiarygodne co sie z tymi ludzmi dzieje.
Mówił przez śmiech,zakrywająć jedna dłonią twarz a drugą pokazujać na nia palcem.

Spojrzała na niego ze zdziwieniem...
-A co w tym dziwnego czy złego?
Spytała zaskoczona jego reakcją. Dla niej było to coś zupełnie naturalnego, wprawdzie jej ojciec poślubił matkę z miłości, jednak nie chciał aby jego córka miała podobne prawo decydowania o sobie...
-To chyba rozsądne...

-Ale zrozum...jako Jedi...NIE BĘDZIESZ MOGŁA BYĆ Z KIMŚ KTO JEDI NIE JEST.
Śmiał się dalej ,wręcz turlajać sie po ziemi.
-Zostająć Jedi wyzekłaś sie praw zwykłego obywatela XD.